Ik ben industrieel ingenieur in de chemie en heb geen onderwijsdiploma. In het verleden gaf ik wel regelmatig bijles chemie of fysica aan de vrienden van mijn kinderen. Vier jaar geleden steunde de solidaire studentenclub van mijn zoon Auxilia. Hij heeft me opgegeven als vrijwilliger.

Na een telefoontje met mijn regioverantwoordelijke Hilde kwam al snel de vraag of ik Brigitta wilde begeleiden. Zij begon toen aan het tweede leerjaar. Ondertussen zit ze in het vijfde. We hebben op vier jaar tijd al een hele weg afgelegd.

Ik help haar elke zaterdag ongeveer anderhalf uur met rekenen. Zo lang stilzitten is niet gemakkelijk, dus trekken we er regelmatig samen op uit. Om meetkunde te oefenen hebben we al eens met een stokmeter door Lier gelopen om alle rechthoekige dingen die we tegenkwamen op te meten.

Lesgeven is voor mij een uitdaging, omdat ik zelf wiskundig ben aangelegd. Het is moeilijk om iets uitgelegd te krijgen dat voor mij de logica zelve is. Maar ik krijg feedback van de school dat ik goed bezig ben. Ook Brigitta’s papa is blij dat ik er ben. Brigitta ziet mij als een vertrouwenspersoon die haar komt helpen met zaken van school, maar ze ziet mij niet als juf. Ze vertelt me ook verhalen over school. We hebben een hele goede band.

Omdat ik zelf nog voor 80% werk, is vrijwilligerswerk bij Auxilia ideaal. Naast de uurtjes op zaterdag steek ik er weinig tijd in. Ik maak bijvoorbeeld geen lesvoorbereidingen. Op mijn fietstocht naar Brigitta denk ik na over wat we die dag kunnen doen. Maar ik baseer me vooral op wat ik in haar agenda terugvind of met welke vragen ze zelf komt.

Brigitta: “Ik vind vooral kloklezen en breuken heel moeilijk. Het is leuk dat er mensen zijn zoals Ann die mij daarbij willen helpen.”